Czym jest umowa toolingu?

Jest to korzystne porozumienie, dzięki któremu jedna ze stron pozyskuje narzędzia, a druga unika opodatkowania podatkiem VAT. Umowę tą zawierają między sobą przedsiębiorcy (zlecający i wykonawca). Umowa toolingu jest to kontrakt zawierany między przedsiębiorcami. Dla tego porozumienia charakterystyczne jest, że każda z jego stron zyskuje zarówno obowiązki, jak i korzyści.

Wykonawca otrzymuje od zlecającego określone narzędzia. Mogą to być np. środki trwałe czy ruchomości, które będzie on następnie użytkował dla osiągnięcia celu gospodarczego.
Z kolei zlecający, który w dalszym ciągu pozostaje właścicielem użyczonych narzędzi, zyskuje korzyść na gruncie podatkowym – omija go konieczność zapłaty podatku VAT.

Od strony formalnej umowa toolingu należy do umów nienazwanych. Oznacza to, że przedsiębiorcy stosujący tę umowę mają swobodę w kształtowaniu swoich praw i obowiązków. Muszą oni jednak pamiętać, by zarówno treść, jak i cel umowy nie stały w sprzeczności z właściwością stosunku, ustawą i zasadami współżycia społecznego, art. 3531 Kodeksu cywilnego.

Zawieranie umów toolingu jest bardzo popularne wśród podmiotów działających w grupach kapitałowych. Firmy, które nie są powiązane czy to osobowo, czy kapitałowo rzadziej sięgają po ten rodzaj umowy. Głównym powodem jest brak wiedzy o możliwości skorzystania z toolingu.
Często umowę toolingu duże firmy proponują mniejszym partnerom. Przykładem mogą być przedsiębiorstwa zaopatrujące punkty gastronomiczne. Restauracje czy bary bardzo często otrzymują wyposażenie od wytwórni browarniczych. Z kolei w sklepach bardzo często można spotkać lodówki obrandowane logo znanej marki, która w ten sposób zapewnia swoim produktom dobrą ekspozycję.

Dla umowy tej charakterystyczne jest przekazanie wykonawcy środków trwałych, czyli np. laptopów, maszyn, urządzeń czy innych przedmiotów. Są one niezbędne wykonawcy, by mógł on osiągnąć ustalony cel.
Strony podpisujące umowę toolingu powinny zawsze dokładnie określić:

• w jaki sposób środki trwałe będą używane;
• kto (wykonawca czy zlecający) będzie ponosił koszty związane z eksploatacją lub ubezpieczeniem środków trwałych;
• czy zlecającemu będzie przysługiwać prawo kontrolowania przekazanych środków trwałych.

Po zakończeniu umowy, czyli po osiągnięciu celu, wykonawca musi zwrócić środki trwałe właścicielowi – zlecającemu.